وظایف وکیل دادگستری
اول از هر چیز وکیل دادگستری می بایست در حوزه فعالیت خود تخصص داشته باشدتا بتوان اختیارات وی را تعریف کرد. در این صورت وکیل میتواند در خصوص پرونده ارجاعی تمام قابلیت های خود را به کار گیرد.
در این حالت کیفیت انجام اقدامات پرونده در حد بالایی خواهد بود. و ضریب اشتباهات وکیل به صفر می رسد.
وکیل دیوان عدالت اداری نیز از این قاعده مستثنی نیست. باید در حوزه پرونده های این مرجع قضایی تخصص ویژه ای داشته باشد.
عمده وظایف وکیل دادگستری پیگیری ها و اقدامات صحیح در خصوص پرونده است. اگر اقدام نادرستی در راستای پروسه دادرسی انجام دهد چه بسا پیامدهای غیر قابل جبرانی به همراه داشته باشد.
عقل سلیم حکم می کند در هر امری از متخصص آن استفاده شود. تا با خیال راحت اقدامات لازم انجام گردد.
از وظایف وکیل دیوان عدالت اداری این است که طبق قوانین و مقررات غبطه حال موکل را رعایت کرده و خود را امین و حافظ اسرار موکل بداند. همچنین وکیل دیوان عدالت اداری این است که مهارت لازم در دعاوی مربوط به صلاحیت دیوان را کسب کرده و تبحر در خور توجهی در تنظیم لایحه داشته باشد. چرا که حضور فیزیکی وکیل در این دعاوی چندان به کار نمی آید و بررسی شکایات و پرونده ها غیر حضوری می باشد.
با این حال مهارت لایحه نویسی و دفاع از حقوق موکل از وظایف و خصوصیات وکیل دیوان عدالت اداری می باشد. باید توجه داشت که تسلط بر انواع دعاوی مربوط به صلاحیت دیوان عدالت اداری از وظایف دیگر وکیل دیوان عدالت اداری می باشد.
وکیل دیوان باید بداند که نحوه شکایت از موضوعات مربوط به دیوان عدالت اداری چگونه بوده و باید از چه مسیری وارد جریان پرونده گردد.
اختیارات وکیل دادگستری
دامنه اختیارات وکیل دادگستری را قرارداد وکالتنامه تعیین می کند. و هر وکیل باید طبق همان اختیاراتی که موکل در قرارداد وکالتنامه اعطا کرده عمل نماید. وکیل دیوان عدالت اداری نمی تواند از حدود اختیارات مندرج در وکالتنامه خارج شود. و موضوع وکالت را نادیده بگیرد. در این صورت وکیل مسئول جبران خسارات وارده بر اثر این تخطی خواهد بود.
وکیل دیوان عدالت اداری موظف است طبق حدود اختیاراتی که موکل در وکالتنامه داده، اقدام نماید. به عبارت دیگر چون وکالتنامه فی نفسه یک قرارداد به حساب می آید. باید طرفین به مندرجات و محتویات این قرارداد پایبند باشند. بنابراین وکیل تنها باید در مسیر حدود اختیارات محوله از سوی موکل حرکت کند.
اگر وکیل دیوان عدالت اداری به اقداماتی خارج از حدود اختیارات محوله دست بیازد مستحق حق الزحمه آن اقدامات نخواهد بود. و اگر در انجام اختیارات الزامی مندرج در وکالتنامه کوتاهی کند موکل می تواند این موارد را پیگیری قانونی نماید.
مواردی که وکیل دادگستری در وکالتنامه خود لحاظ می کند از قبیل اقامه دعوا، ارائه مستندات مربوط به موضوع پرونده، دفاع از حقوق موکل و اقدامات لازم مربوط به دادرسی می باشد. در دعاوی مربوط به اعتراض از آراء صادره از هیات های حل اختلاف و مراجع اداری، وکیل دیوان عدالت اداری شکایت را تنظیم میکند. و پیگیری های لازم در پروسه دادرسی را دنبال می کند.
علاوه بر موارد فوق الذکر از اهم اختیارات وکیل دیوان عدالت اداری دفاع از حقوق موکل خود در دعاوی مطروحه در شعب دیوان می باشد. که با توجه به غیر حضوری بودن رسیدگی پرونده ها در دیوان این امر در ارائه لوایح دفاعیه خلاصه می گردد. البته شایان ذکر است در مواقعی که قاضی شعبه رسیدگی کننده تشخیص دهد، از طرفین پرونده یا نمایندگان آن ها دعوت کرده و جهت حل ابهامات موجود بررسی های لازم را به صورت حضوری انجام می دهد. که در این مواقع حضور وکیل متخصص جزو اختیارات لاینفک او در شعب مربوطه است. و از این امر می توان نتیجه گرفت که بازخورد حضور وکیل بسیار مثبت تر خواهد بود.
به هر حال عمده اختیارات وکیل را ماده ۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی به صراحت بیان نموده است. که اگر در وکالتنامه درج گردد در اغلب موارد وکیل نمی تواند از انجام آن ها خودداری کند. و در صورت نقض این موارد موکل می تواند از حقوق خود در مراجع صالح دفاع کند.