قرابت به چه معناست؟

قانون مدنی با استناد بر فقه اسلامی بحث قرابت را به سه دسته مجزا تقسیم نموده است:

قرابت سببی که به واسطه عقد نکاح میان دو نفر که اکثرا بین آن‌ها هیچگونه رابطه نسبی وجود نداشته حاصل می شود.

قرابت رضاعی به ارتباطی که به واسطه خویشاوندی میان دو نفر در اثر شیر خوردن یک نوزاد از مادر دیگری و یا شیر خوردن دو نوزاد مختلف از یک مادر به وجود می آید.

قرابت میان شخص با والدین و اجداد یا اولاد را قرابت در خط مستقیم می‌نامند که ممکن است صعودی (فرزند با والدین و اجداد) یا نزولی (والدین یا اولاد و اولاد اولاد) باشد.

قرابت شخص با سایر اشخاص مانند برادر، خواهر ، عمو ، عمه ، خاله و غیره را قرابت در خط اطراف می گویند.

همانطور که در ماده ۱۰۳۱ قانون مدنی آمده است قرابت متشکل از دو جزء می‌باشد که شامل قرابت نسبی و قرابت سببی است.

با استناد بر ماده ۱۰۳۲ قانون مدنی قرابت نسبی به شرح ذیل می‌باشد:

 طبقه اول– پدر و مادر و فرزندان و نوه.

 ‌طبقه دوم- اجداد و برادر و خواهر و فرزندان آن‌ها.

طبقه سوم- اعمام و عمات و اخوال و خالات و اولاد آن‌ها‌ ( عمو، عمه، دایی، خاله و فرزندان آن ها) قرابت نَسَبی

یکی از قسمت های بحث قرابت، قرابت نسبی می‌باشد. آنطور که نام قرابت نسبی مشخص است، قرابت نسبی نوعی از قرابت یا خویشاوندی است که به واسطه رابطه خونی و نَسَبی میان دو شخص به وجود می آید. با استناد برماده ۱۰۳۲ قانون مدنی در رابطه با قرابت نسبی و طبقات آن می‌توان تعریف کامل و دقیقی از این موضوع را ارائه داد.

به طورمثال، رابطه میان پدر و اولادش از مصداق های مهم بحث قرابت نسبی است یا رابطه میان مادر و اولادشان، خواهر و برادر، عمو و عمه و خاله و دایی.

قرابت سَببی

نوعی دیگر از اقسام قرابت که در کنار قرابت نسبی حائز اهمیت بسیار بالایی می‌باشد قرابت سببی است.

قرابت سببی شاخه ای از بحث خویشاوندی است که به موجب جاری شدن عقد نکاح میان افراد به وجود می‌آید.

یکی ازموارد واضح بحث قرابت سببی رابطه بین زوج و زوجه می‌باشد، به استناد ماده ۱۰۳۳ قانون مدنی هرکس که با دیگری ازدواج کند، با تمام اقربای نسبی او قرابت سببی خواهد داشت.

قرابت رضاعی

با توجه بر قانون مدنی یکی دیگر ازموارد قرابت ، قرابت رضاعی است.

خویشاوندی رضاعی تنها در شرایطی به وجود می آید که یک نوزاد با شرایطی که در ماده ۱۰۴۶ قانون مدنی مشخص شده از زنی به غیراز مادرخود شیر بخورد که در صورتی که این شرایط حاصل شود قرابتی بین نوزاد و آن زن وجود خواهد آمد که به آن قرابت رضاعی اطلاق می‌شود.

در صورت وجود شرایطی که در بالا گفته شد یعنی وجود قرابت رضاعی محدودیت هایی برای آن شخص به وجود می آید که آن محدودیت ها شامل محدودیت در ازدواج می‌شود یعنی همانطور که فرد نمی تواند با خواهر یا مادر رضاعی یا اصطلاحا شیری خودش ازدواج کند.